با یک چراغ زنبوری خوشبخت بودیم و خیابانِ علی‌اُفِ نیشابور مثل پاروی چوبی در برف

با یک چراغ زنبوری خوشبخت بودیم و خیابانِ علی‌اُفِ نیشابور مثل پاروی چوبی در برف گیر کرده بود بیخ گلویم و صدای دورگهء ایرِن که خشم قزاق‌ها بود و جیرجیرِ اُرُسی‌های تبریز و طوری تصنیف می‌خواند که انگار هفتادبار عاشق شده ما با چراغ‌های زنبوری خوشبخت بودیم و گمان می‌کردیم در آن دایرهء روشن باید تا صبح از شادی بمیریم جواد گنجعلی شعروموسیقی شعروویدئو