توی تنهاییِ یه دشت بزرگ که مثِ غربتِ شب بی‌انتهاست یه درختِ تن‌سیاهِ سربلند آخری

توی تنهاییِ یه دشت بزرگ که مثِ غربتِ شب بی‌انتهاست یه درختِ تن‌سیاهِ سربلند آخرین درختِ سبزِ سرِ پاست ایرج جنتی‌عطایی In the loneliness of a big plain which is like the wandering of the endless night there is a proud black tree the last green tree in the headland