درس چهارم نهج البلاغه حجت الاسلام مهدوی ارفع

درس چهارم چگونه چشم بصیرتمان باز می شود؟ حتما شما هم بارها و بارها درباره چشم باطن و افرادی که می توانند باطن و سریرت افراد و اعمال را شهود کنند، چیزهایی شنیده اید فارغ از زشتی نیت و شخصیت کسانی که با نیت های پَست و نازل دنبال دستیابی به چنین قدرتی هستند تا برای خود وجهه و مرید و کسب کنند کسانی که شاید در گام نخست هم غرض سویی نداشته اند ولی در ادامه با درک ظرفیت های محیرالعقول اطلاع از ماوراء و از سوی دیگر سادگی و جهل دیگران به مداخله در زندگی دیگران، کسب درآمد و اقدام می کنند اصل روشن ضمیری و عبور از ظاهر ناسوت و مُلکِ عالَم و دیدن باطن و ملکوت اشیاء نه تنها مُحال نیست بلّکه آنقدر مهم و لازم است که حضرت سجاد علیه السلام به خداوند ستارالعیوب و علامُ الغیوب عرضه می دارند اللهم اَرِنی الاشیاءَ کما هِیَ خداوندا همه چیز را آنگونه که اصل و حقیقت آن است به من نشان بده صحیفه سجادیه همچنین قرآن کریم راز استقامت حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام در 30 آزمون سخت و بزرگ توحید از رفتن در آتش تا سربریدن فرزند را اینگونه افشا می نماید که و کذلک نُری ابراهیمَ ملکوت السماوات و الارض و لیکون من الموقنین و اینگونه ملکوت آسمانها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم و برای آنکه او از اهل یقین بشود انعام 75 اکنون سوال اصلی اینجاست برای بازشدن چشم بصیرت و رویت ماوراء ، نهج البلاغه چه راهی را پیشنهاد می کند؟ پاسخ صفای باطن در خطبه 4 حضرت خطاب به مردم بصره پس از جنگ جمل میفرمایند من همواره منتظر حیله گری شما بودم و نشانه های فریب خوردگی را در شما می نگریستم تظاهر به دین داری شما، پرده ای میان ما و شما کشید ولی صدق نیت و صفای باطن، درون شما را به من نشان می داد پس مومن به امیرالمومنین بجای آنکه بدنبال افراد مدعی و علوم غریبه و راههای مشکوک و پرخطر برود، کافی است به اصلاح نفس و نیت بپردازد تا خداوند باطن افراد و افکار و اشیاء را هرجا نیاز باشد به او بنمایاند