فرزاد فرخ هوای تو

Farzad Farokh
Havaye To
FarzadFarokh
به هوای تو من توو خیاله خودم بی تو پرسه زدم
منو برد به همان شبی که به چشای تو زل میزدم
من به دنیای تو با احساس ناب عادت کردم
بعد از آن شب سرد هر نگاه تو را عبادت کردم
آه که نبودت به من آتشه جان زد
سوختم از این عشق که تو را بی وفا کرد
من شدم آن کس که روم پی مستی
قلبه مرا تو شکستی
دل به تو دادم که غمم برهانی
نشوی تو همان کس که به درد بکشانی
کاش که شود باز
که یه روز تو بیایی و بمانی
حال که دگر که مرا تو نخواهی
تو بگو چه کنم که هوایت برهد ز سرم
تو ندانی که خود که تمامه منی
تو همانی که من نتوانم از یاد ببرم
بعد از آن همه زخم که به جان من افتاد
تو به تسکینه دله یار دگر بودی
من به جان بخریدم که بمیرمو اما
برسی به کسی که به آن دل داده بودی
دلداده بودی دلداده بودی
آه که نبودت به من آتشه جان زد
سوختم از این عشق که تو را بی وفا کرد
من شدم آن کس که روم پی مستی
قلبه مرا تو شکستی
دل به تو دادم که غمم برهانی
نشوی تو هم آن کس که به درد بکشانی
کاش که شود باز
که یه روز تو بیایی و بمانی