شب نوزدهم- شب ضربت خوردن امیرالمومنین
آنچه علی بر قاتل خود حکم کرد
آنچه علی بر قاتل خود حکم کرد
در آن لحظه که شمشیر ستم فرق مبارک مولای متقیان را شکافت و خبر سجاده خونین وی عالم امکان را به خود لرزاند سایه کرامتش حتی از سر قاتل خود کم نشد و اهل بیت خود را به مدارا با او توصیه کرد
امیرمومنان قبل از شهادت نه تنها فرزندان خود را به مدارا و محبت با قاتل خویش توصیه کرد بلکه خطاب به خانواده خویش و جامعه بشری گفت من تا دیروز همراهتان بودم امروز مایۀ پند و اندرز شمایم و فردا روزی از شما جدا خواهم شد اگر زنده بمانم که خودم باید خونخواه خویشتن باشم و اگر بمیرم، مرگ وعده‌گاهم خواهد بود که در نهایت باید با آن برخورد کنم اگر از خون خویش بگذرم، این گذشت، مرا به پروردگار نزدیک کرده و برای شما نیز آثار مثبتی به دنبال خواهد داشت شما نیز در زندگانی خود گذشت را پیشه کنید آیا نمی‌خواهید که پروردگار از گناهانتان درگذرد
این سوال پیش می‌آید که مگر امر حسنه گذشت در خلق اهل بیت حضرت علی جای نداشته که مولا علی آن ها را بدین امر توصیه کرده و آیا مگر ابن ملج مرادی بعد از شهادت حضرت علیعقصاص نمی‌شود؟
باید گفت که اهل بیت و ائمه نور واحد هستند و خلق و رفتار آن‌ها متفاوت نیست، اگر امیرمومنان توصیه داشته‌اند خطاب ایشان جامعه بشری است، مگر امام حسن ع در لحظات شهادت‌شان قاتل خود را فراری نداده‌اند؟یا مگر امام حسینع در گودال قتلگاه به دنبال هدایت قاتل خود نبودند؟مگر محمد مصطفیص شخصی را در پی تعرض به خوبش قصاص کرده‌اند؟
اینکه ابن‌ملجم مرادی به دست امام حسنعقصاص شده یا خیر روایات و گفته‌های مختلفی است و باید این را مورد توجه قرار داد که امیرمومنان با توجه به فضای ملتهب سیاسی آن زمان این را پیش‌بینی کرده بودند و بیم این را داشتند که با شعار علی را کشتند هرج‌ومرج هایی به وجود بیاید و به بهانه قتل ابن ملجم مرادی خونهای بیشتری ریخته شودسپس به امام حسنع توصیه کردند ای نور چشم و ای فرزند من فقط یک ضربه در مقابل یک ضربه و در زیاده روی گناه است و گناه مکن
در نتیجه باید گفت امیرمومنان و حسنین و فرزندانشان نه تنها با قاتلین خود مدارا می‌کردند بلکه تا اخرین نفس‌های خود قصد دستگیری از آن ها داشته چرا که نه تنها عاشقان و دلباختگان اهل بیتعبلکه دشمنان آن ها نیز به غیر از کرامت و نیکی چیز دیگری از آن ها نخواهند دید
پاردایم بزار فقط بخاطر خودت